بسم الله الرحمن الرحیم
الأنفال ۴۵-۴۶
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا لَقِیتُمْ فِئَهً فَاثْبُتُوا وَاذْکُرُوا اللَّهَ کَثِیرًا لَّعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ
وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ
ﺍﻱ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ! ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ [ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻧﺒﺮﺩ] ﺑﺎ ﮔﺮﻭﻫﻲ [ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﻭ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ] ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻛﺮﺩﻳﺪ، ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﮔﻲ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﺷﻮﻳﺪ.
ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﻳﺪ، ﻭ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻣﻜﻨﻴﺪ، ﻛﻪ ﺳﺴﺖ ﻭ ﺑﺪ ﺩﻝ ﻣﻰﺷﻮﻳﺪ، ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺷﻮﻛﺘﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻰﺭﻭﺩ؛ ﻭ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﻭﺭﺯﻳﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
————–
یک پیام از آیه: مواجهه با گروهی از آنان که در جبهه مقابل شما هستند موقعیت بسیار حساسی را رقم می‌زند. عکس‌العمل در برابر آن‌ها به چند گونه است. قطعا یک سری از مسلمینی که اهل مبارزه نیستند ترک میدان را بیشتر دوست خواهند داشت. که البته خداوند متعال به ایستادگی امر می‌کند. در میان آن‌ها که می‌ایستند برای مبارزه نیز اختلاف نظر وجود خواهد داشت. هر کس به دنبال تشخیص و گرایش خود، به دنبال عملی متناسب با نظر خود است و چون میدان، میدان عمل است و نیاز به تصمیمات مهم و سریع دارد، میان مؤمنین اختلاف ایجاد می‌شود. خداوند متعال که اختلاف درون جبهه‌ای را مشاهده و پیش‌بینی می‌کند، نسخه‌ای کاربردی و درلحظه را پیشنهاد می‌دهد. اولین نکته اینکه فقط از خدا و پیامبر اطاعت کنید و همه بر سر این مسأله متفق‌القول باشید و آن‌ها فصل‌الخطاب بحث‌ها باشند. چیزی که نسخه امروزی‌اش می‌شود اطاعت از دین، احکام، اخلاق و سیرۀ نبوی، طوری که همه به آن تمکین کنند. نکته دیگر اینکه در میدان نبرد و حین مبارزه، که دوستان و دشمنان ناظر ما هستند، حق نزاع نداریم. چراکه این نزاع عزم نیروهای خودی را سست و آن‌ها را در مسیر مبارزاتی خود مردّد و فَشل می‌کند، مهمتر از همه اینکه ابهت و عظمت جبهه حق را در چشم جبهه باطل می‌شکند و خرد می‌کند، در نتیجه دشمن جری می‌شود و با اطمینان خاطر بیشتری حمله خواهد کرد. خداوند در این لحظات مؤمنین را به صبر و تمکین از امر خدا و رسول می‌خواند و معیار تشخیص موقعیت را این‌گونه بیان می‌کند که خداوند با صابران است نه با آنان که صبر نمی‌کنند و به آتش نزاع دامن می‌زنند. به عبارت دیگر خداوند تکلیف دیگران را نیز برای اطاعت روشن می‌کند؛ اطاعت از صابران.
