بسم الله الرحمن الرحیم
الأنعام ۱۱۶
وَإِن تُطِعْ أَکْثَرَ مَن فِی الْأَرْضِ یُضِلُّوکَ عَن سَبِیلِ اللَّهِ إِن یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا یَخْرُصُونَ
ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩم ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻛﻨﻲ [ ﻭ ﺁﺭﺍ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﺩﻥ ﻧﻬﻲ ] ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ; ﺁﻧﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﮔﻤﺎﻥ ﻭ ﭘﻨﺪﺍﺭ [ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﻪ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﻧﺪﺍﺭﺩ ] ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ، ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺣﺪﺱ ﻭ ﺗﺨﻤﻴﻦ ﺗﻜﻴﻪ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ.
————–
یک پیام از آیه: اطاعت از نظر اکثریت مردمانی که در زمین هستند، انسان را به گمراهی می کشاند؛ چراکه نظراتی دقیق، علمی و متقن ندارند. علت این گمراه کردن را خداوند متعال در پیروی از گمان، حدس و تخمین بیان می‌کند. به این معنا که آنچه قاطبۀ مردمِ زمین بر اساس آن نظر می‌دهند و تصمیم می‌گیرند حقیقت و علم راسخ نیست، بلکه صرفاً گمان‌هایی است که به هر طریق برای آن‌ها ایجاد شده. نکته مهم اینجاست که ریشۀ این گمان‌ها را تنها در شِبه اخبار، شِبه علوم و شِبه حقایقی می‌توان جستجو کرد که از جامعه پیرامونی به انسان رسانده می‌شود؛ پاسخ این سوال که چگونه این شِبه حقایق به انسان می‌رسد را تنها و قطعا در رسانههای زمانۂ هر فرد می‌توان یافت. نهایتا نتیجه عمیق‌تری که می‌توان حاصل کرد این است که نقطه مقابل نظرات انبیاء و تلاش‌های آن بزرگواران، رسانههای عصر آنان است که آموزه‌هایی را -در تضاد با آنچه مد نظر حضرت رب بود-
عرضه می‌کردند. از سویی دیگر این نتیجه حاصل می‌شود که انسان در تمامی ادوار تاریخ تحت تاثیر رسانههای زمان خود بوده و احتمالا در تمام ادوار رسانه های اصلی و همه‌گیر در جبهه باطل فعالیت داشتند نه در جبهه حق.
