بسم الله الرحمن الرحیم
فاطر ۳۵-۳۳
جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ
وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَکورٌ
الَّذِی أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَهِ مِنْ فَضْلِهِ لَا یمَسُّنَا فِیهَا نَصَبٌ وَلَا یمَسُّنَا فِیهَا لُغُوبٌ
[در] بهشت‌هاى همیشگى [که] به آنها درخواهندآمد در آنجا با دستبندهایى از زر و مروارید زیور یابند و در آنجا جامه شان پرنیان خواهد بود.
و می گویند سپاس خدایی را که اندوه را از ما بزدود به راستی پروردگار ما آمرزنده [و] حق شناس است.
همان [خدایی] که ما را به فضل خویش در سرای ابدی جای داد در اینجا رنجی به ما نمی رسد و در اینجا درماندگی به ما دست نمی دهد.
————–
یک پیام از آیه: جای تعجب است از برخی… دنبال رستگاری هستند ولی میانۀ خوبی با غم و اندوه دنیا ندارند! دنبال بهشت می‌گردند ولی تحمل سختی و رنجِ زندگی را ندارند… دنبال نعمات بهشتی هستند ولی نمی‌توانند درمانده‌شدن و واماندگی خودشان را در تلاطمِ ابتلائات دنیا ببینند… اصلا این‌ها معلوم نیست دنبال چه هستند… مگر می‌شود بهشت را بدون غم و اندوه و حزن دنیا تصور کرد؟! می‌شود مگر اینجا هیچ حزنی به تو نرسد و تو به بهشتِ عُقبی برسی؟
تا خداوند اراده می‌کند بهشت بهتر و وسیع‌تری برایت فراهم کند، شروع می‌کنی به سر و صدا و شِکوِه … آخرِ این شلوغ‌کاری‌ها هم نه حزنِ اینجا را می‌توانی برطرف کنی و نه بهشت فردا را در عوض تحملش به دست می‌آوری… می‌شوی از اینجا رانده و از آنجا مانده… بدی ماجرا این است که لطف خدا را هم به بدترین وجهِ ممکن پاسخ می‌دهی… شکر که نمی‌کنی هیچ، زبان به شکایت و کفران نعمت هم می‌گشایی… غافل از اینکه راه آنچه انتظارش را داشتی، از همین مسیری که دوستش نداشتی، می‌گذشت… و تو این را نفهمیدی… نفهمیدی و پیش‌کشی خدایت را تعبیر به سوء کردی و از دست دادی آنچه را برایت فرستاده بود… مشکلت آنجا بود که نشنیده بودی حدیث نبوی را که فرمود: «بهشت پوشیده با رنج‌هاست و جهنم پوشیده از لذات…»
