بسم الله الرحمن الرحیم
الاعراف ۱۶۰
وَقَطَّعْنَاهُمُ اثْنَتَیْ عَشْرَهَ أَسْبَاطًا أُمَمًا وَأَوْحَیْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ إِذِ اسْتَسْقَاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاکَ الْحَجَرَ فَانبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَهَ عَیْنًا قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ وَظَلَّلْنَا عَلَیْهِمُ الْغَمَامَ وَأَنزَلْنَا عَلَیْهِمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ کُلُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰکِن کَانُوا أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ
ﻭ ﻣﺎ ﺑﻨﻲ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﻣﺘﻲ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻗﻮﻣﺶ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺁﺏ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻭﺣﻲ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﻋﺼﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﮓ ﺑﺰﻥ; ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﭼﺸﻤﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻮﺷﻴﺪ; ﻫﺮ ﮔﺮﻭهی ﭼﺸﻤﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺖ; ﻭ ﺍﺑﺮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺎﻳﺒﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ، ﻭ ﺑﺮﺍی ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻦّ ﻭ ﺳﻠﻮﻱ [یعنی ﺗﺮﻧﺠﺒﻴﻦ ﻭ ﻣﺮغی ﻣﺨﺼﻮﺹ] ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻳﻢ [ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻴﻢ:] ﺍﺯ ﺭﻭﺯیﻫﺎی ﭘﺎﻛﻴﺰه‌ای ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻳﻢ، ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ. ﻭ [ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﺮپیچی ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻥﻫﺎی ﻣﺎ] ﺑﺮ ﻣﺎ ﺳﺘﻢ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ، ﻭلی ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﻣﻰﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ.
————–
یک پیام از آیه: به آب که رسیدند، مطمئن بودند یا به دست سپاه فرعون کشته خواهند شد یا در دریای سرخ، غرق! اما خداوند دوازده مسیر مجزا در دریا برایشان باز کرد تا اختلافی میان‌شان رخ ندهد و نجات‌شان داد…
هنگامی که تشنه شدند، خداوند از سنگی، دوازده چشمۀ مجزا برایشان جاری کرد تا باز هم دچار اختلاف نشوند. هرکس از چشمه قبیلۀ خودش می‌نوشید…
گرم‌شان که شد، خداوند ابرها را بالای سرشان آورد که تابشِ آفتاب آزارشان ندهد… هرکجا می‌رفتند، ابر هم با آن‌ها می‌رفت…
سردشان که شد، خداوند ابرها را پایین آورد، روی زمین، تا شب‌ها میان ابرها بخوابند… بین ابرها می‌خوابیدند…
گرسنه که شدند، خداوند خوراک و مرغ بهشتی برایشان فرستاد! حتی زحمت شکار و پخت و پز هم از دوش‌شان برداشته شد… بهترین خوراک عالم را بی‌هیچ زحمتی می‌خوردند…
همۀ این‌ها را دیدند… همۀ این نعمت‌ها را داشتند… خداوند تمام این نعمات را به آن‌ها داد تا ظالم نشوند… اما شدند… اما ظالم شدند…
چه بد قومی هستند این قوم یهود…
