بسم الله الرحمن الرحیم
منافقون ۱۰
وَ أَنْفِقُوا مِنْ ما رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ فَیَقُولَ رَبِّ لَوْ لا أَخَّرْتَنی إِلی أَجَلٍ قَریبٍ فَأَصَّدَّقَ وَ أَکُنْ مِنَ الصَّالِحینَ
از آنچه به شما روزی داده‌ایم انفاق کنید، پیش از آنکه مرگ یکی از شما فرا رسد و بگوید: «پروردگارا! چرا (مرگ) مرا مدت کمی به تأخیر نینداختی تا (در راه خدا) صدقه دهم و از صالحان باشم؟!»
————–
یک پیام از آیه:
تا نمُردی نیت انفاق کن و زود انجامش بده. تعلل کنی معلوم نیست چه شود… زودتر بسم‌الله‌اش را بگو. سریع، خیلی سریع… نایست… می‌ترسم مرگ بیاید و عملی را که می‌شد همنشین خوبی باشد برایت، از دست بدهی… می‌ترسم دستت خالی بماند… تو که داری، به اندازۀ یک قرص نان، به اندازۀ یک دانۀ خرما، به اندازۀ یک جرعۀ آب یا شربت، به اندازۀ یک خطِ کتاب، به اندازۀ یک لبخند، به اندازۀ چند دقیقه گوش‌کردن، به اندازۀ چند جمله گفتن، خوب، همان را انفاق کن! اصلا برنامه بریز که روزی یک دانه خرما انفاق کنی؛ می‌شود! نشد که ندارد. یا برنامه بریز هفته‌ای یک دقیقه به روی مادرت، پدرت، همسرت، فرزندت و شاگردت لبخند بزنی… لبخندت را انفاق کن! همیشه حق معلومی برای این انفاق‌ها داشته باش… هفته‌ای نیم ساعت آموزش انفاق کن… روزی یک لیوان آب یا شربت به برادر یا خواهرت ببخش… هفته‌ای یک ساعت گوش‌کردن به مادر، دوست، همسر یا فرزندت هبه کن و بنشین پای حرف‌شان… نیاز هرکس چیزی است، آنچه را می‌خواهند انفاق کن نه آنچه را می‌خواهی… معطل هم نکن. می‌ترسم دیر شود، مرگ بیاید و انگشت حسرت به دندان ندامت بگزی… و ندا دهی که: «خدا مرا برگردان تا همین انفاق‌های ساده را نیت کنم و انجام دهم» و خدا دیگر محل‌ات نگذارد… دیگر فرصت که رفت کاری نمی‌شود کرد… و مگر امیر مؤمنان نفرمود هر که پنداشت امروز را زنده است اصلا پنداشته که هیچ‌گاه نخواهد مرد؟! و مبادا تو نیت انفاق کنی برای روزهای بعدت؟ همین امروز برنامه‌اش را بریز… زنگ‌هایش را بزن… هماهنگی‌هایش را انجام بده… وصیت‌ات را بکن… همۀ افراد دخیل و شریک در ماجرای انفاقت را مطلع کن… بگو اگر تا آن روز نبودی با اموالت چه باید بکنند… برنامۀ هفتگی‌ات را بنویس… قرار همۀ کارهایت را تنظیم کن… حالا اگر مُردی هم نگران نباش، عملت را نوشته‌اند… ترسم از این است که هماهنگ نکرده و برنخواسته جان دهی، و آنگاه… و آنگاه خدا دیگر به دادت نخواهد رسید… اگر چیز ماندنی‌ای هم داشتی، ورثه همه را جمع خواهند کرد… خیالت ناراحت…
