بسم الله الرحمن الرحیم

م

بسم الله الرحمن الرحیم البقرة ۱۵۳: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ

ل

ای اهل ایمان از صبر و نماز کمک بخواهید زیرا خدا با صابران است.

ل

ک


ا

یک پیام از آیه:

هر کدام از ما در زندگی گهگاهی به مسائلی می‌خوریم. به بلند و کوتاهی‌هایی، به سختی و مشکلاتی. همه ما در آن لحظات به دنبال یک همراه خوب می‌گردیم. همراهی که پشت‌گرمی ما شود، یاری‌مان کند و دست ما را بگیرد و عبورمان دهد از پیچاپیچ سختی‌ها. هر کداممان هم به میزان قدر و اندازه‌مان، در این مسیر به کسی متوسل می‌شویم. یکی به برادر و یکی به پدر، یکی به بزرگ و یکی به کوچک، یکی به رئیس و یکی به مرئوس، یکی به استاد و یکی به شاگرد، یکی به علی و یکی به دنی، یکی به ظاهر و یکی به باطن. خلاصه هرکس دست به دامان کسی… هر کدام هم به روشی. یکی را با هدیه‌ای، یکی را با وعده‌ای، یکی را با تملقی، یکی را با اظهار خواری، یکی را با عزیز داشتن و هرکه را به روشی. همه به دنبال کسی هستیم که کارمان را راه بیندازد و تیغش برای‌مان ببرد. خیلی هم خوشحال می‌شویم اگر کسی را به ما معرفی کنند که از او بالاتر و مشکل‌گشاتر نباشد. رئیسِ رؤسا. ذی‌نفوذترینِ موجود. البته غافلیم و اگر نبودیم دل نمی‌بستیم به عناوین و مراتب ظاهری. البته شاید کمی ایمان‌مان هم مسئله دارد که از این فکر و خیال‌ها به سرمان می‌زند. وگرنه کیست که نداند در عالم جز الله مؤثری وجود ندارد؟ یا کیست که از الله قدرتمند‌تر سراغ داشته باشد و اصلا کیست که جز الله حول و قوه‌ای سراغ داشته باشد؟ لاحول و لاقوة الا بالله! بماند… چه کنیم که گاه در اسارت بازی ظاهر، ایمان‌مان سنجیده می‌شود و مرتبت‌مان ثبت؛ تا سند شود برای روزی که به رخ‌مان بکشند! بگذریم… گاهی هم حواسمان به الله هست اما راه به یاری طلبیدنش را اشتباه می‌گیریم! یادمان می‌رود که او ایستاده است به نظارۀ ما برای سنجش میزان صبوری و استواری ما. البته نه از آن صبرهای ذلیلانه و حقیرانه بلکه از آن صبرهای عارفانه، راکعانه و ساجدانه… یادمان می‌رود که او ضمانت داده است که هرکه صابر باشد در مسیرش، همراه او خواهد بود. با او خواهد رفت، سفارشش را خواهد کرد، مراتبش را خواهد افزود، بدهی‌اش را خواهد داد، خوراکش خواهد خوراند، کارش سهل خواهد کرد، غم و اندوهش خواهد کاست و شفای صدرش خواهد داد. کافی است صبر کند و بگوید ما مال خداییم! إِنَّا لِلَهِ! و نه مال دیگری!