بسم الله الرحمن الرحیم
م
نور ۳۲: وَأَنْکحُوا الْأَیامَىٰ مِنْکمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکمْ وَإِمَائِکمْ ۚ إِنْ یکونُوا فُقَرَاءَ یغْنِهِمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَاللهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ
مردان و زنان بی‌همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را؛ اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز می‌سازد؛ خداوند گشایش‌دهنده و آگاه است!
ا
یک پیام از آیه:
بعضی‌ها وقتی با مقوله ازدواج روبه‌رو می‌شوند، باورشان نمی‌شود که در این ماجرا هم خدا وجود و حضور داشته باشد! البته حالا مطمئن هم نیستیم که قبل از این ماجرا اصلا وجود خدا را قبول داشته‌اند یا نه ولی در این ماجرا مطمئن هستیم که خدا را قبول ندارند! اصلا خدا را آنقدر حکیم و علیم نمی‌دانند که بخواهد به فکر روزی این‌ها و اهل و عیال‌شان باشد! این‌ها اصلا خدا را واسع نمی‌دانند و باورشان نمی‌شود که خدایی که آن‌ها و همۀ عالمیان را تاکنون رزق داده، از این به بعد هم می‌تواند رزق زن و بچه‌شان را برساند! البته بعضی‌ها که خیلی از این‌ها بدترند! آن‌ها اصلا باورشان نمی‌شود که خدا خبر داشته باشد که این زن گرفته یا شوهر کرده است! در خیال خام خود می‌پندارند فقط خودشان هستند که می‌دانند! فکر می‌کنند اخبار فقط دست خودشان است و لا غیر… اصلا باور نمی‌کنند که خدا پیش از اینکه این‌ها فکر ازدواج کنند رزق‌شان را کنار گذاشته است! اصلا پیش از اینکه این‌ها به دنیا بیایند رزق این‌ها را مقدر کرده است! این‌ها حساب و کتاب خدا را شبیه خودشان می‌پندارند! این حجم از تحقیر جایگاه متعالی حضرت رب هم نوبر است! دستۀ دیگری هستند از هر دوی این گروه‌ها عجیب‌ترند! آن‌ها پدران، مادران و سرپرست‌های این‌هایند… با اینکه آن روزی که این فرزندان به دنیا آمدند، به چشم خود تغییرات رزق را مشاهده کردند، اما هنوز هم که هنوز است باور ندارند که رزق معادلات دیگری دارد… نگرانند که اگر فرزندان‌شان ازدواج کنند یک وقت از گرسنگی نمیرند!! یک وقت بی‌رزق نمانند!! این‌ها دیگر از عجایب و اعاظم سوءظنّ و بی‌معرفتیِ نسبت به خدایند که هیچ علم و فضلی برای خدا قائل نیستند!
