بسم الله الرحمن الرحیم

الفرقان ۳۱
وَکَذَلِک جَعَلْنَا لِکلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِینَ وَکفَیٰ بِرَبِّک هَادِیا وَنَصِیرًا
و ما این گونه برای هر پیامبری دشمنانی از مجرمان قرار دادیم، و کافی است که پروردگارت [برای تو] راهنما و یاری دهنده باشد.

————–
یک پیام از آیه: هرکس را که خبری داد تا برود و کاری برایش انجام دهد، از همان اول دشمنش را برایش تراشید… قرار نبود راحت طی طریق کنند… جاده‌شان نباید هموار می‌بود… سنگلاخ بودن جزئی از مسیر هدایتی‌شان بود… برای همۀ انبیا هم بود… همۀ آنانکه خبری گرفتند و رفتند برای نبوّت، بلا استثنا برایشان دشمنی تراشید… دشمن‌هایی هم که می‌تراشید، دشمن عادی نبودند… مُجرم بودند… بهتر اگر بگویم بُریده بودند… بریده از همۀ اتصالات به خدا… آنقدر بریده که هیچ گفتگویی با خدا نمی‌کردند، کودک گرسنه‌ای را که در حال جان‌دادن بود طعام نمی‌دادند، همواره با اهل بطالت به باطل خود مشغول و منکِر قیامت و حساب و کتابش بودند… همیشه خدا چنین دشمنان قَدَری برای انبیاء می‌تراشید… کار آن‌ها را خیلی سخت می‌کرد… کسی که به هیچ روز حسابی اعتقاد نداشته باشد، همه سودش را در همین‌جا می‌یابد و تا می‌تواند می‌تازد… حالا نبی می‌رود تا هدایت را برساند به مردم و با چنین دشمن غدّاری مواجه می‌شود… دشمنی بریده…
شاید اینگونه به نظر برسد که هدایت مردمِ گمراه به خودی خود مشکلات عدیده و مدیده داشته باشد… به اندازۀ کافی سختی و گرفتاری داشته باشد، دیگر این چه دست‌اندازی است در برابر نبی؟ آیا این سخت شدن‌ها مایۀ عدم توفیق نبی نمی‌شود؟ پاسخ خیلی ساده است… کَفَی بِرَبِّک… پروردگارت کفایت می‌کند…
اول اینکه سختی مسیر برای خود نبی هم رشد آفرین بود… برای خود او هم مرتبه ساز بود… وجود نبی را بزرگ می‌کرد… روحش را پرورش می‌داد… و مگر انسان جز با ابتلا و صبر بالا می‌رود؟
دوم اینکه نبی به مبارزه با مجرمین می‌رفت، تمام تلاشش را می‌کرد ولی نهایتاً هدایت و نصرت را از جانب پروردگارش دریافت می‌کرد… حتی گاهی کارش به مرگ و زندگی می‌رسید اما پروردگار نصرتش را به یاری‌اش می‌فرستاد…
مبارزات رسانه‌ای ما هم همین‌گونه است… اگر بخواهیم خبر خدا را ببریم، پیش از اینکه با جمعیت جاهل رو‌به‌رو شویم با دشمن مجرم روبه‌رو خواهیم شد… دشمنی که بریده است… دشمنی که شدید است… جالب اینکه خود خدا هم برایمان تراشیده است… برای ما محک ایمان هم هست اگرچه برای انبیاء نبود… تا چقدر پای خبری که می‌بریم باشیم و چقدر استواری کنیم… و تا کی منتظر هدایت و نصرت الهی بمانیم و آن را بیابیم…