بسم الله الرحمن الرحیم
م
نساء ۳۸: وَالَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ ۗ وَمَنْ يَكُنِ الشَّيْطَانُ لَهُ قَرِينًا فَسَاءَ قَرِينًا
ل
و آنان که اموالشان را از روی ریا و خودنمایی به مردم انفاق می کنند، و به خدا و روز قیامت ایمان ندارند [شیطان همدم آنان است]. و هر کس شیطان همدم او باشد بی تردید بد همدمی است.
ک
ا
یک پیام از آیه:
هیچ وقت کسی فکر نمی‌کرد بتواند قرین شیطان شود… یک به یک، عین به عین، بشود مجسم آن بی‌جسم! تا اینکه خداوند هویت برخی قرائنِ انسیِ شیطان را روشن و ویژگی‌های آن‌ها را آشکار کرد. آن‌ها اول از همه اهل خرج بودند، اهل خرج ریاکارنه، اهل بخشش دیدنی، اهل انفاقی که همه آن را ببینند؛ اهل فیلم و عکس و مصاحبه و خبر و اطلاع رسانی! اهل نخودی در دیگی انداختن و به اندازۀ ده دیگ صدادادن! حالا فرق هم نمی‌کند این انفاق‌شان از چه جنس است؛ مالی، علمی، خدمتی، زمانی، محبتی و… کلا صدایشان زیاد است! دیده و شنیده‌شدن را دوست دارند. این آدم، قرین شیطان است.
البته این دسته ویژگی‌های دیگری هم دارند. پای ایمان‌شان به خدا لنگ می‌زند… یا در دل، یا در زبان یا در عمل! یکی از نتایج‌اش هم می‌شود اینکه معلوم نیست این اموال را از کجا آورده که دارد حاتم‌بخشی می‌کند. طبق شریعت به دست آورده؟ وجوهاتش را داده؟ حق تصرف در آن را دارد؟ ندارد؟ در یک کلام، منبع مالی که بخشیده برایش مهم نیست، چون خدا برایش مهم نیست… و اساساً این بخشش هم برای خدا نبوده است؛ برای حفظ یا به دست آوردن منافعی بوده! بالاخره نام و جاه و مال جذابند و دیده‌شدن به هر سۀ این‌ها کمک می‌کند…
قرین شیطان ویژگی دیگری هم دارد؛ به قیامت بی‌ایمان است… خوف سوختن و حساب و کتاب ندارد و هرطور که خوش دارد حاتم بخشی می‌کند! جا و محل و مکانش هم مهم نیست! مهم همان دیده‌شدن است… مهم سر و صدای انفاق است، از هر جنسی. حالا در محل مجاز بوده یا غیر مجاز، جای اولویت‌داری بوده یا نه؟ برایش مهم نیست! مهم ریا است و دیده و شنیده‌شدن… راستش برای هر انفاق مؤمنانه‌ای آنقدر شرایط هست که گاهی آدم نگران انفاق‌کردن می‌شود… مبادا این زمان را، این مال را، این محبت را، این علم را جایی انفاق کند و در شرایطی خرج کند و تبعاتی از آن انتظار داشته باشد، که قرینۀ شیطان شود… باشد که نشود… آمین
