بسم الله الرحمن الرحیم
م
التوبه ۵۵ فَلا تُعْجِبْکَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ إِنَّما یُریدُ اللّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِها فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ تَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ کافِرُونَ
ل
پس (فزونى) اموال و اولاد آنها تو را در شگفتى فرو نبرد؛ خدا مىخواهد آنان را به وسیله آن در زندگى دنیا عذاب کند و در حال کفر بمیرند!
ل
ک
ا
یک پیام از آیه:
کافر که باشی، مال و اموالت به جای نعمتبودن عذاب میشود. نه که ظاهر امر تفاوت زیادی کند، نه… مال نگهداری دارد، ازدستدادن دارد و سختی و غصه دارد، چه برای مؤمن و چه برای کافر. ولی وقتی که مؤمن نبودی و خود را عبد و خدا را صاحب ندانستی، این سختیکشیدنها جز عذاب چه میتواند باشد؟ وقتی ایمان داشتی به صاحب و سُنتهایش، به حکمت و مسیرهای رشد دهندهاش، آنگاه آن زحمتی که میکشی و آن دشواریای که متحمل میشوی را از ناحیۀ او میبینی و در راه بردگیِ او همه را به جان میخری. همۀ دستوراتش را هم اطاعت میکنی و کمکم رشد میکنی. سخت هست، ولی عذاب نیست. اما وقتی کافر بودی، دیگر سختی این مسیر را نه از جانب شخصی دلسوز میبینی و نه تحمل آن را جز عذاب و عذاب و عذاب چیزی نمیتوانی بپنداری! بسازی برای خرابشدن؟ جمع کنی برای به ارث گذاشتن؟! و کجا بروی؟ به نیستی؟! و وقتی رفتی و حقایق برایت روشن شد، تازه حساب و کتاب اموالت شروع شود؟! و امان از آن عذاب بالاتر…
فرزندان هم همین هستند. برای کافر و مؤمن در ظاهر امر تفاوت زیادی ندارد. سخت به دنیا میآیند، مریض میشوند، بیخوابی میطلبند، موقع دندان درآوردن تب میکنند، آموزششان غصهخوردن دارد و هزار و یک مطلب دیگر. اگر به رابطۀ عبد و رب کافر باشی، اینها همه دردسرهایی بیاساس است. بکشی که چه؟ که روزی بشود کمک دستت؟ اگر نشد چه؟ اصلا اگر بشود هم باز عذاب دیگری است! کمک کارت میشود در کُفر و به نابودی بیشترت میکشاند! میشود یکی بدتر از عبداللهبنزبیر و مایۀ برافروختهترشدن آتش جهنمات… اما اگر مؤمن به رحمت و مغفرت و حکمت الهی بودی و اگر ایمان داشتی به حدیث نبوی که: «بهشت را دیدم پوشیده از رنجها»، آن وقت دیگر سرت درد میگیرد برای جمعکردن سختیها به گرد خودت، نه هیچ و پوچ، که در مسیر رسیدن و شدن، در مسیر عبودیت و رشد…
راستش را بخواهی باید دو منظر متفاوت داشته باشی! وقتی دور و بر مؤمنین را شلوغ و پر اموال و اولاد دیدی، قبطه بخور به حالشان ولی وقتی دور و بر کافران را شلوغ و پر اموال و اولاد دیدی، غصه بخور و فاتحۀ کارشان را بخوان! هرچه بیشتر به پایش بریزند، عذاب بیشتر است و لا غیر!
