بسم الله الرحمن الرحیم
اسراء ۵۳
وَقُلْ لِعِبَادِی یَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ الشَّیْطَانَ یَنْزَغُ بَیْنَهُمْ ۚ إِنَّ الشَّیْطَانَ کَانَ لِلْإِنْسَانِ عَدُوًّا مُبِینًا
و بندگانم را بگو که همیشه سخن بهتر را بر زبان آرند، که شیطان میان آنان دشمنی و فساد برمی‌انگیزد، زیرا دشمنی شیطان با آدمیان واضح و آشکار است.
————–
خداوند متعال انسان را نهی می‌کند از گفتن، مگر آنچه را که بهترین است. و ترک بهترین و به‌گزین گویی را مایۀ فساد میان مردم می‌داند. فسادی که شیطان آن را بر اساس همان ترک بهترین گویی رقم می‌زند و علتش عداوت اوست با انسان. اگر کلام، رسانۀ زمان پیامبر اسلام باشد، تکلیف تمامی رسانه‌های امروز ما روشن است. اگر از بهترین گویی فاصله گرفتیم و وقعی ننهادیم که آیا بین خوب و خوب‌تر چه را گفتیم و بین بد و خوب چه را، بلاشک باید منتظر فساد گسترده میان مومنین باشیم. اینکه برخی گریبان چاک می‌کنند که چرا اجازۀ گفتن برخی حرف‌هایی که بهترین نیستند صادر نمی‌شود، ناشی از این است که یا دین ندارند، یا به اشتباه خیال می‌کنند که دین دارند و یا چون می‌دانند نگفتن بهترین‌ها مایۀ ایجاد فساد بین مومنین است، با نیت و غرض در پی بیان آن‌هایند. جالب آنکه اگر همیشه بهترین را گفتیم، از ایجاد فساد میان مؤمنین جلوگیری کرده‌ایم و این خود مایۀ رشد و اعتلای جامعه خواهد بود. شاید بتوان گفت که بستن دهان برخی که تعمد به ترک بهترین گویی دارند، بسیار بسیار کم هزینه‌تر از مبارزه با فساد تولید شده آن‌هاست. نتیجتاً بحث نظارت بر رسانه برای سوق آن‌ها به بیان بهترین‌ها (احسن) نه یک بحث سیاسی و حزبی، که بحثی کاملا تمدن ساز است و می‌تواند از فساد تمدن مسلمین جلوگیری کند و تمدن توحیدی را به بالاترین جایگاه ممکن خویش برساند.
